In de wolken, in het Andes gebergte
Door: Tanja
Blijf op de hoogte en volg Bjorn en Tanja
05 November 2016 | Ecuador, Latacunga
Vorige week vertrokken we uit Baños. We hadden niet zo`n haast, dus we deden lekker rustig aan. In Baños waren nog Thermaal baden, met vulkanisch water, waar we heen moesten. Hilarisch. Het was een feestdag, dus ontzettend druk. Iedereen moest een badmuts op. Dus wij ook. Gelukkig kreeg ik een roze badmuts, stond me goed. hihihi.
Er waren drie zwembaden met bruin troebel vulkanisch water. Een ijskoud bad, daar zat dus niemand in. Een lauw bad, heeeeeel druk. En een gloeiend heet bad, daar zaten een paar bejaarde in. Kortom, 400 mensen, met badmuts, in dat lauwe bruine water. Nu is het hier zo, dat ze alles met het hele gezin doen. Peuters, kleuters en kinderen dus ook in dat water. En die springen, duiken en spetteren. Spetteren héél veel, want rekening houden met een ander hoeft hier niet. Ook zwemmen kunnen ze niet, de pubers doen stoer borstcrawl.....maar het lijkt meer op een jonge hond die de kant wil bereiken. Na een half uurtje (natgespetterd) zat ik een beetje te turen en te kijken hoe hier de afwatering en filtering was. Niet dus!!!! Nou ik snel dat water uit, want al die kinderen pissen in dat water. Dat kan nooit goed zijn. Lekker op een zonnebedje gelegen, en een paar uurtjes verder gingen de badmutsen weer af en terug naar het hotel. En in 3 uur zijn we toch weer lekker bruin geworden. Het verblijven rondom de evenaar heeft zo z'n voordelen.
Uitchecken en wegwezen hier. Hopelijk zonder huidziekte...opgelopen in het helende water (jaja hihihihi).
Na twee uurtjes bussen kwamen we aan in Latacunga. Een nietszeggend stadje (met veel dichte rolluiken) prachtig gelegen tussen de bergen en vulkanen. Daarvoor kwamen we ook hier.
De volgende ochtend stonden we al vroeg op het busstation. De bus naar Cotopaxi. Dat is de hoogste vulkaan van de wereld. Na een uurtje in de bus werden we op de vluchtstrook van de snelweg gedumpt, met de Cotopaxi op de achtergrond. Immens groot. Gelukkig pikte een mannetje ons snel op. Die bracht ons naar Cotopaxi Natural Parc. En vervolgens bleef hij die dag onze tourguide. Goed geregeld al zeg ik het zelf. Met een 4x4 jeep reden we prachtig door het natuurpark. Hoger en hoger. Wat een uitzichten. Na 45 minuten kwamen we bij de parkeerplaats. Hup, eruit en lopen naar de vulkaan. Van de auto naar de voet van de vulkaan....30 meter.....ik dacht dat ik dood ging. Zat mijn sjaal nou zo strak om mijn nek? Zat de fotocamera zo strak om mijn nek? Ik kreeg geen zuurstof en zag even sterretjes.....het voelt alsof je keel wordt dichtgeknepen......5897meter hoog! Dat is het natuurlijk! Daar zijn wij niet aan gewend. Als een bejaarde klom ik die berg op. Ook nog eens een hagel en sneeuw bui. Heftig. Midden in de wolken. Harde wind. Kou!! God, wat was het zwaar. En die Bjorn ging als een berggeit die berg op! Uiteindelijk kwamen we bij een berghut. Jippie Jippie. Warme chocolade melk, zo verdiend. Naar de top zou nog 6 uur ploeteren zijn, met ijshaken en klimgerei, dat doen de echte profi`s. Wij dus niet! Maar dit was al super vet. De bus terug was ook hilarisch. Gewoon op de vluchtstrook van de snelweg wachten op de bus en het komt nog goed ook! Topsysteem!
Terug in Latacunga, moest er een middag dutje worden gedaan.
Even bijkomen hoor.......
Daarna gingen we naar de kermis. Hilarisch. Een knollenveld, met veel hobbels, kuilen en plassen modder. Attracties zonder hekken ofzo, afgekeurde onveilige attracties zouden wij het noemen. En de betaal hokjes zijn gewoon oude afgereden caravans (zoals op zwarte cross). Maar wat een pret hadden de mensen. Super druk en super gezellig. Lekker nog wat eten gescoord van de BBQ......zie ik daar nu cavia???
De volgende dag gingen we met de bus naar Quilotoa. Een vulkaankrater meer van 3 km breed. Het was een busreis van 2 uur. Door de bergen, slingerend, met prachtige uitzichten. Wouw wat is het hier adembenemend mooi. Eenmaal aangekomen een mooi rondje gelopen, foto`s gemaakt en gekeken naar dit wonder!!!! Mooiheid!
Ook deze vulkaan was weer erg hoog, je krijgt er hoofdpijn van. We zitten elke keer in de wolkengrens.....echt magisch.
De bus terug hebben we lekker liggen slapen. Ook dat moet soms gebeuren.
Wat heeft Ecuador toch veel soorten natuur....
Wij zijn helemaal onder de indruk!
Morgen verlaten we dit dorp weer. Dan gaan we naar Riobamba, dat is niet zo heel bijzonder, maar meer een tussenstop ivm een lange busreis naar het zuiden van Ecuador.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley