Ook Matthew was in Cartagena

Een aantal dagen geleden zijn we vanuit Taganga vertrokken naar Cartagena.

Een busrit van zo`n 5 uur. We vertrokken in de stromende regen. En die is niet meer opgehouden. De busrit heeft uiteindelijk zo`n 6 uur geduurd. Zes uur lang naar buiten kijken en alles in je opnemen. Sloppenwijken, ziet er altijd vies en verdrietig uit, maar met die regen en donkere wolken, vreselijk. Kleine dorpjes, met spelende kinderen tussen het afval en modder. Ik bedoel, India is vies, maar hier gooien ze ook werkelijk alles van zich af.

Kortom, veel indrukken later kwamen we aan in ons hostel. Niet het mooiste en beste hostel, maar in ieder geval wel kleurrijk en hele vriendelijke mensen. Onze airco is een soort ijsklontjes machine, die spuugt ijs als je hem opstart!!

We gingen die avond Cartagena, old city, bezoeken, maar de regen was zo erg, dat we eerder afhaakten en terug naar ons hostel gingen.
Die nacht regen, regen regen en heel veel wind. Even plassen dan maar......shit, overal water op de grond. Lekkage. Onweer, zo hard, niet normaal. Kortom, een onstuimige nacht.......en een hele droevige ochtend. Donker, storm en de straten stonden blank. Onze stad leek wel een rivier. Welkom orkaan Matthew!!!! We konden beter de deur niet uitgaan zeiden de. Nou we zijn 100 meter verder op cappuccino gaan drinken, god wat is de koffie heerlijk hier. Na meerdere koffies en een cheesecake was ons plan series kijken en wachten tot het droger zou worden. Nou om 16.00 uur zaten we nog steeds binnen. Toch de stoute schoenen (teenslippers) aan getrokken. Via maps me zijn we naar een shoppingmall gelopen. Soms tot onze enkels in het water, overal scootertjes die stuk waren (een natte bougie) en soms windstoten van hier tot Tokio. Avontuur!!!!! Aangekomen in het winkelcentrum bleek er ook een bios te zijn. De film, Deepwater horizon, gekeken en lekker weze eten bij 'Crepes en Waffels'. Dat is hier een groot iets. Het is jaren geleden opgezet door een stichting om kansarme jonge zwangere vrouwen werk te bieden. Sindsdien is het een grote keten, met heerlijke crepes.

De volgende dag scheen de zon volop, en was de stad weer levendig.
Wat een verandering met onze eerste indrukken. Overal mensen, verkopertjes en heerlijk eten en drinken op straat. Dit was dus het echte Cartagena. We hebben heel de binnenstad bezocht. Het is een oude vestingstad, met heerlijke pleintjes, prachtige gebouwen en een groot fort. Het is een soort mini Havana (hoofdstad Cuba). Erg kleurrijk en sfeervol. Kortom, heerlijk door de straatjes slenteren en genieten van de omgeving. Veel oude gebouwen met balkonnetjes, overal bloemen, veel kerkjes en kathedralen in allerlei kleuren. Echt prachtig. En iedere verkoper wil je een hoed verkopen ivm de zon, rot op met die hoeden, ik houd van de zon!

Ook gingen we nog even naar een lokale markt. Markt Bazurto, op internet stond dat het voor de harde backpackers onder ons al te veel was. Wij dachten dat we al veel gewend waren, maar dit was echt het toppunt. Drukte, stank, overal afval, vislucht, modder (geen verharde wegen) en een heel vreemd naar sfeertje. Ik heb me nog nooit zo ongemakkelijk gevoeld. Iedereen bekeek ons, met een gevoel van, wat doen jullie schone rijke blanke hier. We zijn snel weg gegaan, namen we ook nog de verkeerde afslag, lopen we in de sloppenwijken. Je hebt mij nog nooit zo vlot door de modder en viezigheid zien banjeren, hup weg hier. En het ergste is, naast die vieze wijk staat weer een prachtig groot shoppingmall. Daar dus maar even een frozen yoghurt gegeten om bij te komen.

Vandaag gingen we een stuk buiten de stad. Een berg op, Popa, om een mooi uitzicht te hebben. We verlieten de grote wegen en de woonwijken. Kleine straatjes werden zandweggetjes en daar kregen we de waarschuwing dat het gevaarlijk was. Wij hoorden daar niet te lopen als blanke. We negeerde de waarschuwing, we zijn wel wat gewend en we letten goed op onze spullen. Even later zei een lief mevrouwtje tegen ons, als je nog hoger gaat kom je in wijken, waar je zonder sieraden en spullen weer naar buiten komt hoor........kortom, dit advies maar aangenomen en omgekeerd. Uiteindelijk het uitzichtpunt dus niet bereikt.

Terug naar het hostel bikini en zwembroek aan, en de gehele dag aan het strand gelegen. Het was een half uurtje lopen, maar we hebben heerlijk gelegen. Lekker lezen en zonnen. De stranden zijn hier niet fantastisch, maar het is prima. Je kunt hier ook met allerlei bootjes naar mini eilandjes. Maar de bootjes varen nu niet i.v.m. de hoge golven door Matthew.

Vanavond gaan we weer lekker de wijk Getsemani in. Dat is achter ons hostel. Overal barretjes, restaurantjes, eetkraampjes en lekker hangen op het plein. In Colombia is hangen op een plein met een biertje in je hand, DE uitgaansgelegenheid. Geen dure clubs en discotheken, gewoon buiten. Heerlijk. We vermaken ons prima.

Tevens zitten we helemaal in de Netflix serie Narcos. Het gaat over Pablo Escobar en zijn cocaïne handel. Dat heeft vroeger in Medellin plaats gevonden, laten we nu net morgen daar heen vliegen......wij weten nu dus al alles over de geschiedenis van Medellin.

Oja hier op straat bieden ze je allemaal sigaretten aan, als je dan zegt nee joh ik rook niet eens. Bieden ze je gelijk cocaïne aan, dat is hier een kleinigheidje hihihihi. Overal zie je het, best raar.

Wat verder typisch Colombiaans is zijn de 'tinto-mannetjes' althans, zo noemen wij ze maar. Ze dragen in een houten kistje een aantal thermoskannen met koffie bij zich (30 graden hierzo)...en daar haal je dan voor 14 ct een lekker vers bakkie. 'Tinto, tinto!' roepen die mannetjes, dat betekend koffie in het Spaans. Ik drink het de hele dag, heerlijk!

Nou lieverds, wij gaan eten. xxxxxx